منطقه ییلاقی سوباتان برای بسیاری از طبیعت گردان و گردشگران بهشت گمشده ایران است. آب و هوای مطبوع و دلپذیر در گرم ترین روز های سال ، دشت های پوشیده از چمن و حیوانات در حال چرا همه و همه دلیلی بر بکر بودن این منطقه است.
منطقه ییلاقی سوباتان در ۲۲ کیلومتری ضلع غربی شهر لیسار از توابع شهرستان تالش در استان سرسبز گیلان و ۳۶ کیلومتری شمال غرب شهر تالش (هشتپر) و ۲۱ کیلومتری جنوب شرقی دریاچه نئور واقع شده است که از شرق به جنگلهای انبوه تالش (لیسار) ، از غرب به ییلاقات اردبیل و دریاچه زیبای نئور ، از شمال به رود خانه خروشان لیسار و ییلاقات خطبه سرا و از جنوب به مناطق ییلاقی آسبومار جوکندان متصل است.
منطقه سوباتان با وجودی که در فصل های بهار و تابستان آب و هوایی بسیار معتدل دارد اما در دیگر فصل های سال به دلیل ارتفاع ۱۹۰۰-۲۵۰۰ متری که از سطح دریا دارد بسیار سرد و طاقت فرساست . اکثر اهالی این ییلاق در فصل پاییز و زمستان به دامنه های البرز کوچ می کنند و فقط ۳ خانوار در این منطقه می مانند.
علاوه بر آب و هوا و طبیعت بکر و زیبای این منطقه اولین چیزی که توجه گردشگران جلب می کند وجود خانه های چوبی قدیمی است. که توانسته اند به خوبی سنت های زندگی در سوباتان را حفظ کنند.
در داخل و اطراف سوباتان گورستان های متعددی از هزاران سال پیش تا کنون وجود دارد که نشان از تاریخ و تمدن کهن این سرزمین دارد . کشف دو گور کلان سنگی در قوری دره و محله نومندانیها این ادعا را اثبات می کند.
درباره وجه تسمیه نام سوباتان نظریه های متعددی وجود دارد. در مرکز سوباتان حفره هایی وجود دارد که سیلابهای اطراف را در خود فرو می برد و به همین دلیل سوباتان به این نام شهرت دارد . نظریه دیگر معتقد است سو در زبان تالشی به معنی گلپر و اتون به معنی محل هموار و صافی که اطرافش بلند و برجسته است ، بنابراین به دلیل رویش فراوان گلپر در این منطقه تالشها نام این ییلاق زیبا را سواتون یا سووتون گذاشته اند. که نظریه دوم محتمل تر به نظر می رسد.
